در اغلب سقط های سه ماهه اول بارداری، رشد نوزاد متوقف می شود. در این حالت بدن مادر متوجه می شود  و بارداری را به عنوان حاملگی با دوام به رسمیت نمی شناسد. در این حالت دیواره رحم شروع به ریختن می کند و این مساله منجر به گرفتگی و دردهای خفیف همراه با خونریزی واژینال می شود که جزو شایع ترین علائم سقط جنین هستند.
 
بدن زن همیشه هم نمی تواند بلافاصله تشخیص دهد که بارداری قابل دوام نیست، بنابراین ممکن است چند هفته طول بکشد تا علائم سقط بروز کند. در این حالت سونوگرافی می تواند سقط جنین از دست رفته یا حاملگی پوچ را مشخص کند.
 خونریزی و خطر سقط جنین

اگر مادر در معرض خطر سقط جنین باشد

در بسیاری از موارد قلب جنین پیش از اینکه علائم سقط برای مادر ظاهر شود، از کار می افتد و دیگر ضربان ندارد. اما در برخی موارد، ممکن است زمانی که علائم سقط جنین ظاهر می شود، ضربان قلب هنوز قابل تشخیص باشد.
در این موارد گاهی اوقات خونریزی متوقف می شود و جنین همچنان زنده می ماند. بنابراین می شود نتیجه گرفت که خون ریزی مادر به دلیل دیگری به غیر از سقط جنین بوده است. اما اگر بعد از قطع خونریزی جنین ضربان قلب نداشته باشد معنایش این است که بارداری از دست رفته است.
 

خطر سقط جنین در سه ماهه دوم بارداری

در اوایل سه ماهه دوم سقط جنین به همان ترتیبی اتفاق می افتد که در سه ماهه اول روی می دهد؛ یعنی ضربان قلب کودک متوقف می شود و بدن شروع به نشان دادن علائم سقط جنین می کند. دراین حالت ممکن است انجام اتساع و کورتاژ مکش لازم باشد. در اواخر سه ماهه دوم معنای سقط جنین این است که جنین داخل رحم مرده و مادر هیچ حرکت یا جنبشی را در شکمش احساس نمی کند. اگر این وضعیت بعد از هفته 20 بارداری اتفاق بیفتد  به اصطلاح به آن مرده زایی گفته می شود.
 
در سه ماهه دوم، سقط جنین می تواند به دلیل بی کفایتی گردن رحم یا زایمان زودرس رخ دهد. البته اگر علائم زایمان زودرس زود تشخیص داده شود می توان بارداری را با کمک استراحت و داروهای خاص ادامه داد. سقط جنین به دلیل نارسایی دهانه رحم نیز ممکن است بدون هیچ گونه اخطاری رخ دهد. پزشکان می توانند نارسایی دهانه رحم را با سرکلاژ سرویکس درمان کنند، اما تنها در صورتی که این وضعیت زود شناسایی شده باشد.
 

منبع: نی نی بان