تلقیح داخل رحمی در نازایی به علل مختلف از جمله نازایی به علت مشکلات منی در مرد انجام می‌شود.
بعضی محققین ارزش تلقیح داخل رحمی را در همسران مردان مبتلا به کاهش تعداد اسپرم مورد سوال قرار داده و در گزارشات دیگری نیز بر موفقیت ناشی از تاثیر تحریک تخمدان با hMG و انجام تلقیح داخل رحمی در میزان حاملگی تاکید شده است.
این بررسی بمنظور اثبات اینکه تلقیح داخل رحمی بعد از تحریک تخمدان با کلومیفن سیترات (CC) دارای میزان حاملگی بیشتری از مقاربت طبیعی در مردان نیمه عقیم به علت منی غیر طبیعی می باشد انجام شده است.
در این مطالعه زوج های نیمه عقیم به علت منی غیرطبیعی انتخاب و در دو گروه کنترل و درمان قرار گرفتند. در سیکل های کنترل، زوج‌ها در زمان مقرر مقاربت طبیعی داشتند و در سیکل های تلقیح داخل رحمی، بعد از تحریک تخمدان، تلقیح داخل رحمی با کلومیفن سیترات و گونادوتروپین انسانی انجام می شد.
در این بررسی، حاملگی های کلینیکی و عوارض ناشی از سیکل های تلقیح داخل رحمی و کنترل با هم مقایسه شد. در نتایج به دست آمده، چهار حاملگی کلینیکی در ۴۲ سیکل تلقیح داخل رحمی اتفاق افتاد، در صورتی که در سیکل های کنترل هیچ حاملگی ایجاد نشد. حاملگی کلینیکی در سیکل های تلقیح داخل رحمی (۱۲.۵ درصد) در هر سیکل و با اختلاف معنی داری بیشتر از سیکل کنترل بود.
هیچ کدام از بیماران در سیکل های تلقیح داخل رحمی، مبتلا به سندرم تحریک بیش از حد تخمدان نشدند. تلقیح داخل رحمی بعد از تحریک تخمدان با کلومیفن سیترات در درمان زوج های نیمه عقیم به علت منی غیرطبیعی مفید است.
منبع: پایگاه اطلاعات علمی