از دست رفتن بارداری، بدون توجه به اینکه در چه هنگامی یا در چه شرایطی رخ دهد، ناراحت کننده است …
امیدها و رویاهای شما برای کودک متولد نشده تان به باد می رود. ممکن است احساس کنید دیگر فرصتی برای بچه دار شدن تان پیش نمی آید و با این تصور، دچار نومیدی شوید. تجربه سقط جنین از جهات مختلفی بر شما تاثیر می گذارد. اما به هر حال، باید این مرحله را پشت سر بگذارید و با احساس غم وسوگواری تان کنار بیایید.
عواطف شما در قبال این حادثه ممکن است از خشم تا نومیدی متفاوت باشد. به خودتان وقت بدهید تا این دوران داغدیدگی را طی کنید و آنچه را که رخ داده است، بپذیرید. داغدیدگی در چند مرحله رخ می دهد. ممکن است هر مرحله از آن را به سرعت بگذرانید؛ در برخی مراحل بیشتر باقی بمانید یا برخی از مراحل اصلا برای شما رخ ندهد. مراحل رایج داغدیدگی اینها هستند:
انکار:
در ابتدا ممکن است پذیرفتن واقعه برای شما ناممکن باشد. ممکن است خودتان را در ناباوری نسبت به آن بیابید.
خشم:
ممکن است نسبت به خودتان، همسرتان یا تقدیر و مانند آنها که اجازه دادند این واقعه رخ دهد، احساس خشم داشته باشید.
احساس گناه:
ممکن است فکر کنید اگر دقت بیشتری کرده بودید، بچه تان سقط نمی شد.
افسردگی:
رنج و غم شما ممکن است به علایم افسردگی بینجامد. این احساسات معمولا با گذر زمان برطرف می شود. اگر افسردگی شما مدت زیادی به طول انجامد، ممکن است نیاز به کمک روان پزشکی داشته باشید.
پذیرش:
هر گامی در مسیر داغداری برمی دارید، شما را به مرحله پذیرش نزدیک می کند. شما هرگز کودک تان را فراموش نخواهید کرد، اما پذیرش ممکن است درد شما را تسکین دهد.
در مسیر پذیرش از دست دادن بچه تان، ممکن است به موانعی بر بخورید. برای مثال احساس خشم و گناه تان که فکر می کردید فروکش کرده اند، دوباره بازگردند. برخی عوامل محرک مانند دیدن کودکان در پارک بازی یا دیدن یک نوزاد در آغوش مادر، ممکن است خاطرات شما را زنده کند و مواجهه با آن برای شما مشکل باشد. تا هنگامی که آمادگی لازم را کسب نکرده اید، خودتان را از قرار دادن در این موقعیت های بالقوه دردناک دور نگه دارید.
دنبال تسلی می گردید؟
برای اینکه کمی آسا ن تر تسلا پیدا کنید، این توصیه های عملی می تواند به شما کمک کند. توصیه هایی را که فکر می کنید می تواند به شما کمک کند انتخاب کنید و آنها را به کار ببندید:
خودتان در این مورد تصمیم بگیرید:
دوستان و نزدیکان تان ممکن است به شما توصیه کنند که تمام چیزهایی که یادآور وجود بچه است مانند لباس های بارداری یا وسایل بچه را از جلوی چشم تان دور کنید اما تصمیم در این مورد با خود شماست. اگر آماده نیستید که چنین کارهایی را انجام دهید، به خودتان زمان مورد نیاز را بدهید.
خاطراتی از بچه تان ایجاد کنید:
ممکن است بخواهید نامی برای بچه فوت کرده انتخاب کنید یا سوگواری برای او ترتیب دهید. ممکن است با اختصاص دادن یک قطعه جواهر یا کاشتن درخت یا ایجاد یک یادبود دیگر خاطره او را گرامی بدارید.
عجله نداشته باشید:
حال شما در برخی از روزها ممکن است بهتر از روزهای دیگر باشد. اگر فکر کردن در مورد آینده ذهن شما را اشغال کرده است، ذهن تان را بر گذر از همان روز متمرکز کنید.
از خودتان مراقبت کنید:
به مقدار کافی استراحت کنید و غذاهای سالم بخورید. برای ورزش و فعالیت جسمی زمانی کنار بگذارید.
تصمیمات عمده را عقب بیندازید:
شما مسایل عاطفی و جسمی بسیاری را پشت سر خواهید گذاشت. اگر ممکن است، گرفتن تصمیمات عمده مانند خریدن خانه یا تغییر شغل را عقب بیندازید.
با همسرتان صحبت کنید:
مردان وزنان به شیوه های متفاوت داغداری را از سر می گذرانند. انتظار نداشته باشید که همسر شما به همان طریق شما داغداری کند. با یکدیگر در مورد نحوه کنار آمدن با احساسات تان صریح و صادق باشید.
یادداشت روزانه بردارید:
نوشتن افکار و احساسات تان ممکن است راهی موثر برای تسکین درد و رنج تان باشد.
از دیگران کمک بخواهید:
دوستان و نزدیکان ممکن است بهترین راه کمک به شما را ندانند و ممکن است همیشه ندانند چه حرفی باید به شما بزنند. هنگامی که نیاز به کمک آنها دارید، به آنها بگویید. اگر می خواهید در مورد کودک از دست رفته تان صحبت کنید یا می خواهید خاطره کودک را زنده نگه دارید، احساسات خودتان را با دوستان و نزدیکان تان در میان بگذارید.
به یک گروه حمایتی بپیوندید:
شریک شدن تجربه از دست دادن کودک با دیگرانی که حادثه مشابهی را از سر گذرانده اند یا در جلسات رو در رو یا به صورت آنلاین، ممکن است آرام بخش باشد. مراجعه به یک مشاور روحانی نیز ممکن است منبع خوبی برای گرفتن توصیه یا مشاوره باشد.
۵ توصیه بعد از سقط خود به خودی
زندگی بعد از سقط خودبه خودی جنین بسیار مشکل است اما توصیه هایی وجود دارد که می تواند به زن و شوهر برای کنارآمدن با این مشکل کمک کند:
خودتان و همسرتان می توانید از مشاوره های یک روان شناس بهره بگیرید.
از همسر، دوستان و افراد خانواده تان کمک و حمایت بگیرید.
به خودتان امکان داغداری بدهید و به اندازه کافی، زمان برای بهبود عاطفی خودتان اختصاص دهید.
به احساسات، نیازها و عواطف همسرتان توجه داشته باشید.
با همسرتان صریح و صادقانه حرف بزنید و ابراز احساسات کنید و از او همدلی بخواهید اما به این نکته هم توجه داشته باشید که سوگواری هرکسی با دیگری متفاوت است. پس به شیوه های یکدیگر برای کنارآمدن با این واقعه احترام بگذارید.
منبع: روزنامه سلامت (www.salamat.ir )