شما از چه چیزی احساس خطر می کنید؟
از تصادف با اتومبیل، از پرتگاه و یا از یک اسلحه واقعی و … این موارد واقعاً وحشتناک هستند و طبیعی است که شما از آن ها بترسید، اما آیا به این فکر کرده اید که یک هسته آلو، یک بالش، سر خودکار و یا حتی یک پاک کن نیز می تواند آلت قتاله باشد البته نه برای شما بلکه برای کودکتان.
شاید بهتر است در مورد ناتوانی کودکتان بیشتر بدانید:
نوزاد انسان به شدت عاجز و ناتوان است. تا جایی که می توانیم بگوییم نوزاد انسان عاجزترین نوزاد در بین تمامی جانداران و موجودات زنده روی زمین است. نوزاد آهو نیم ساعت پس از تولد می تواند بدود و خود را برای فرار از خطر آماده کند. نوزاد زرافه دو ساعت پس از تولد به دنبال غذا می رود و به طور غریزی آن را می یابد و تغذیه می کند، اما نوزاد انسان به طرز حیرت انگیزی ناتوان است. او هیچ وسیله دفاعی در اختیار ندارد و به خودی خود نمی تواند از خطرات جلوگیری کند و از خود در مقابل آنان محافظت کند. او از خطر فرار نمی کند و خود به دنبال غذا نمی رود.
سرما و گرما به راحتی می تواند او را از پای درآورد یا یک بالش که به صورت اتفاقی روی صورتش افتاده به سادگی او را خفه می کند. کودکی بازیگوش می تواند از روی حسادت آسیبی به او وارد سازد یا کودکی مهربان با یک پرتقال یا گردو و … می تواند حیات این موجود ضعیف را به خطر بیندازد یا هر چیز ساده که برای شما بی اهمیت و معمولی است ممکن است برای نوزادتان یک آلت قتاله محسوب شود و او را تهدید کند.
مسیر گوارش نوزاد شما بسیار تنگ، ظریف و حساس است. آنقدر که حتی شما فکر نمی کنید که یک تیله اسباب بازی، سرخودکار، هسته زردآلو، گوجه سبز و یا تکه ای از یک پاک کن و اشیای بی شمار دیگر بتوانند از این راه، حیات او را به خطر بیندازند.
مورد دیگر که بسیار حائز اهمیت است و غالباً نادیده گرفته می شود این است که نوزاد پس از چهار ماهگی که به هماهنگی دست و چشم نایل شد و توانست هر چه که می بیند دستش را به طرفش دراز کند و برای گرفتن و به دست آوردن آن تلاش کند و به خصوص زمانی که به شش ماهگی رسید و قادر شد به صورت چهار دست و پا حرکت کند همه چیز را در دهانش می گذارد.
البته به این معناست که همه چیز را توسط دهانش مورد ارزیابی قرار می دهد. این یک امر عزیزی است که کودک بدون اینکه آموزش دیده باشد اشیای اطرافش را به وسیله دهانش می شناسد. این روال تا پایان یک سالگی ادامه می یابد و در واقع در این مدت دهان او یک ابزار شناسایی است.
در اینجا باید به این نکته اشاره کنیم که پدرها و مادرها وظیفه دارند محیط خانه را در این مدت تمیز نگاه داشته و به ویژه روی فرش ها، موکت، کف زمین، روی میز یا رختخواب و سایر جاهایی که در دسترس کودک است را از وجود هر گونه اشیای کوچک که قابلیت بلع داشته باشند پاک کنند. کودک کنجکاوی غیر قابل کنترلی دارد که دوست دارد محیطش را بشناسد، از اشیا و وسایل دور و برش سر در بیاورد. به هر چیزی دست بزند، به هر جای خانه سر بزند و بدون در نظر گرفتن خطر به کنجکاوی خود می پردازد.
بنابراین این شما هستید که وظیفه دارید در وهله اول محیط خانه را از موارد خطرزا پاک کنید. منتظر این نباشید که کودک وارد آشپزخانه شود و سپس شما احساس خطر کرده و آنگاه به یاد این بیفتید که باید چاقو، چرخ گوشت یا آبمیوه گیری را از روی زمین بردارید.
شما باید از قبل وسایل خطرزا را در جایی مطمئن و دور از دسترس کودکتان قرار دهید. شما باید وسایل تیز و برنده، آب داغ، و دیگر عناصر سوزان، داروها، انواع سم ها و … را از او دور نگه دارید و در نظر داشته باشید که حتی یک پرت شدن ساده از جایی کم ارتفاع که برای شما عادی و معمولی است ممکن است برای کودکتان یک امر مرگبار تلقی شود.
از سوی دیگر هنگامی که کودکتان به اصطلاح شیطنت کرده و خرابکاری به بار آورده، مثلاً جوهر را روی فرش ریخته، شما حق ندارید که با او دعوا کنید و او را مورد سرزنش قرار دهید. کودک حسب کودکی اش شیطنت می کند و یا گاهی از سر کنجکاوی دوست دارد از ماهیت جوهر سر دربیاورد و این کار را بدون اینکه بداند اشتباه است انجام می دهد. اما قبلاً اشاره کردیم این شما هستید که وظیفه دارید خانه را از هر گونه وسیله خطرزا پاک کنید. پس این شما هستید که باید تنبیه شوید نه کودکتان چون این شمایید که آن وسیله را در دسترس او قرار داده اید.
اگر چای داغ به روی پایش ریخته و یا هسته زردآلو داخل گلویش گیر کرده، بی گمان شما مقصرید. فراموش نکنید که اگر شما از کودکتان مراقبت نکنید، کس دیگری این کار را نخواهد کرد و خود او هم توانایی مراقبت از خود را ندارد. باید بدانید که طبیعت بی رحم است و هیچ گاه دلش برای تنبلی و یا سهل انگاری یک پدر و مادر نمی سوزد. طبیعت کار خود را می کند.
نوزاد شما به شدت آسیب پذیر است پس شما مواظبش باشید. این یک توصیه حیاتی است. هوشیار باشید، این توصیه را جدی بگیرید و خطایی نکنید؛ در اینجا خطا کردن به منزله خیانت است و هرگز فرصتی برای جبران نخواهید داشت. شما باید پاسخگوی وجدان خود نیز باشید. این توصیه را جدی بگیرید.